Lješanska nahija

Lješanska nahija numbered 10 in this map of Old Montenegro.

Lješanska nahija (Serbian Cyrillic: Љешанска нахија) is a historical region in eastern Montenegro. It was a nahija (sub-district) of the Ottoman Empire. In the administration of the Principality of Montenegro, the nahija was part of Old Montenegro, alongside Katun, Rijeka and Crmnica. The Gradac Monastery is located within the region.

Lješanska nahija included the area to the Riječka nahija, and was the most impoverished and smallest part of the Principality of Montenegro, consisting of several brotherhoods, which due to some differences among them (especially religious) could not in its entirety establish itself as other tribes.[1]

The region was bordered by Lješkopolje, an Ottoman frontier which was not part of Montenegro prior to the Congress of Berlin (1878).[2]

Settlements

This list is incomplete; you can help by expanding it.

History

The toponym is derived from the Serbian (Slavic) masculine given name Lješ.[3][4] The name (Lješanska nahija) is first mentioned in 1692.[5] The three tribes of the nahija were Draževina, Gradac and Buronje.[6]

Notable people

See also

References

  1. Ferdo Čulinović (1954). Državnopravna historija jugoslavenskih zemalja XIX i XX vijeka: knj. Srbija, Crna Gora, Makedonija, Jugoslavija, 1918-1945. Školska knjiga. Lješanska nahija obuhvatala je predio do Riječke nahije i to najsiromašniji i najmanji dio Crne Gore, nastanjeno sa više bratstava, koja se s obzirom na neke razlike među njima (naročito vjerske) nisu u cjelini ustalila kao ostala plemena.
  2. Nićifor Dučić (1870). Primjetbe na "Komentar Gorskoga vijenca": Od arhimandrita N. Dučića. [Petar II Petrović Njegoš; Stjepan Mitrov Ljubisa]. [Dr.:] Drž. Stamparija. pp. 30–. „Љешкопоље“ није „„Љешанска нахија““, но је равница и око ње српска села у Зети у турској граници до „„Љешанске нахије“““, која је у Црногорској граници.
  3. Mitar Pešikan; Jovan Jerković; Mato Pižurica (2002). Pravopis srpskoga jezika. Matica srpska. p. 413.
  4. Srpski etnografski zbornik. Akademija. 1926. p. 833. Љеш (Леш, Лијеш, Љешко), старо српско име: 107, 108, 119, 365
  5. Srpski etnografski zbornik. 39. Akademija. 1926. За назив Љешанска Нахија имали бисмо, колико нам је познато, први спомен у извештају Николе Ерице од 1692 го- дине.
  6. Jugoslovenski istorijski časopis. 1999. p. 41.
This article is issued from Wikipedia - version of the 10/15/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.